40
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1319
Okunma
Günler geçmiyor diye sızlanirken,
o koskaca yıllar;
Nasıl da devriliyor önümüzde..
Daha dün gibi hiç unutmam.!
Senin pencerinin önünde oturup,
her pazar beni beklediğini.
Bahçenin kapısında,
beni gördüğün anda;
Nasıl da gözlerinin içi güler,
çocuklar gibi önüme koşardın.
Ne çabuk akşam olur anlamazdık
ve gitme vakti geldiğinde
ikimizin de yüzünde
buruk bir hüzün oluşurdu.
Her anı ayrı değer olan ve
gelmesi dört gözle beklenen,
o pazar gününden; Şimdi ne kaldı geriye
sıradan boş bir gün olmanın dışında....
Artık ne o pencerede sen varsın
Ne o bahçe kapısında ben
Ne de o pazar günleri.!
Anılar bile silindi,
o eski takvim yapraklarından
Bir tek o tarih kaldı
"17 Aralık"
Bir de sen yüreğimde
Unutamadım baba
Unutamadım.....
Hacer Alioğlu
19.01.2007
GEBZE
Cevap Yaz