Benim annem sokaklardır
Belki seninle
Aynı gün doğduk
Aynı gece
Sen annenin kollarında buldun kendini
Ben…

Ve büyüdün bin bir nazla
Ben büyüdüm
Büyümek bile
Fazla bana…

Babanın dediği bir söz
Ağlattı seni
Bana hor baktılar
Ellerime kuruş
Gönlüme kor bıraktılar
Ağlatmadı beni…

Geceleri annen örttü seni
Beni karanlıklar…

Yüzünü buruşturup masadan kalktığında
Ben karnımı ellerimle bastırıyordum…

Soldu diye sokağa attığın kazağı
Şimdi ben giyiyorum…

Büyüdükçe umutların arttı senin
Benim büyüdükçe azaldı
İnsanların halini gördükçe
Sen büyüyünce doktor olacaksın
Belki mühendis
Ben…

Senin beğenmediğin bayram harçlığını
Ben bir ay dilenerek biriktiriyorum
Hakaretlere katlanmak pahasına
Kimse el uzatmıyor gönlümün yarasına
Ve hiç kimse dinlemiyor beni
Sanki görmüyorlar halimi…

Boş ver
Unut bu söylediklerimi…

Ama
Şunu unutma
O hayata doğmayı
Sen seçmedin
Benim gibi de olabilirdin…

Nimetin şükrünü edersen eğer
Yaşamana değer
Verilenler senden değil
Allah’ın lütfuymuş meğer…
28 ocak 2005