Her aynada sadece altında duruyorum Ay’ın
Altındayım çünki dolunayım bakır tepside
Yıkarken zamanı suyun akışında usulca
Mimozalar oynaşır yıldızlarla on ikiye beş kala

G/izliden sevd/aya vuruluyor gece g/ece
Rekabette gölgesiyle bir ayağı çıpl/ak kontesim
Yetmiyor aldığı nefesle ayazda gök kubbeye
Aslında farkı yok dünden bu güne on ikiye beş kala

Yol ayrımlarına ha/zan akacak Ay ışığında daima
Fikirleriyle bulanıp semada yargılandı insanlık
Patlak vermeden yeni denizler özürlü yaşama inat
Sabahın homurtusunda irkildim on ikiye beş kala

T/uzağıma düş/üyor pare pare lanetler
Çeker koşulu atlarla hayat yükümü kağnım
Sar beni geceye ibrişimle dolanmadan
Ortak yanları son baharı beklemek tüm dillerin
Yediverendik dağların eteğinde on ikiye beş kala

Dönüyorum geceden kalma uykuyla yatağımda
Penceremde dürüstlükten uzak can çekişmeler
Mahmur gözlerle sensiz sabahlara sürüklüyor beni
Us’umuz sessiz ve farklı yerlerdeyken on ikiye beş kala