1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1020
Okunma
Bu odada bütün eşya,
Benim kadar düş yorgunu.
Sığınmışım hayâl koya;
Her gün yerim dip vurgunu.
İki koltuk, bir de divan;
Kitaplıkta şiir, roman...
Penceremde şehir kovan,
Ben taşırım umudunu.
Masaya yük dirseklerim,
Gece boyu söz beklerim,
Şiir kaçar, ben yüklerim;
Hüznün kara vagonunu.
Odamdayım sanırlarken,
Ben çıkarım pupa yelken;
Açık deniz, köpük, derken...
Geçerim Ümit Burnu’nu!
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz