eski bir tanıdık yaklaştı yamacıma
demir attı durgun limanımın yanlızlığına
seninki diye başladı kelimelerin gözyaşına
sözlük lugatının o acı sayfasını açarken
yıkık dökük heceleri servis ediyordu anılarıma
merakıma baktı baktı bir daha baktı

benimki kimdi hangi tozlu raflardan gelmişti
kalp hücrelerimin çilekeş otağına
oysa benimkileri bensizliğe mahkum etmemişmiydim
peki yüreğimdeki acıma duygusu neydi
bedenim neden alev alev yangın yeriydi
ciğerimi yaktı yaktı bir daha yaktı

senden sonra birini bulmuş diye devam etti
köhlenmiş pas tutmuş bir işveyle söylerken
tercümelerine güldüm sadece güldüm
bedua etmemiştim hele sitem asla
perişanmış diye noktayı nakşetti hikayesinin gölgesine
çaresizliği yıktı yıktı bir daha yıktı

nikahsız yaşıyormuş onada yol vermiş
ikinci olmazsa üçüncü allahın emri diyormuş
abisi sahiplenmiş şimdi boynuzlarını biliyormuş
boşver kızım sana erkekmi yok diyormuş
duyduğuma babası dayanamayıp veremden ölmüş
mezar taşını çaktı çaktı bir daha çaktı

başını açmış dudaklarını boyuyormuş
mine etek ince dantel giyiyormuş
şimdi çok pişmanım of of diyormuş
hergünü ağlamaklı hiç gülmüyormuş
lanet halkasını taktı taktı bir daha taktı

Ayhan Aslan