Zaman mumların ömrü kadardır odamda
Düşlerim sonsuzdur bıraktığın izlerde
Ben yazarken hala sana,
Unutulmuş bir tutkunun külüydüm aslında
Aldanma düşlerimin gölgesi kelimelere,
İnanma yazdığımı düşündüğüm bu çelişkilere
Ulaşır mı sana geçmişim bilmem ama
Var oldun yine bir kalbin zindanlarında.

Artık duvarlara yansıyan mumların
Can çekişi gibiydi düşlerin çoğu zaman
Aşkın gibiydi mumların alevi
Hani derlerdi ya rüzgârın mumu söndürüp
Ateşi körüklemesi gibi Rabia/m
İşte tam böyleydi yaydığımız ateş ve ışık
Bir rüzgâr olmasa da esen bir üfleyişti belki zaman
Mumlarım yaşlanmaya başladı ruhum kâğıtlarda erirken.

Düşlerinin zamanı tükenmeye başladı,
Çelişkilerim gerçeklere sarılırken
Sen rüyaların pembeliğinde sürdürürken
Aşkını bir ben miyim kâğıtlarda tüketen düşlerini?
Sormak isterdim sana gerçeklerini
Neyse artık ışığım tükeniyorken
Bana, sana mı saçayım ışıklarımdan.

Sendin seçen karanlıkları,
Bendim yalnız kalan ışıklarımdaki
Bir yaprak daha harcamışken kendini bana
Ben harcamışım aşkımı sana, çok mu dersin Rabia/m…

Sami Arlan..