Ölmektense yaşamı yeğ tutarız elbette.
Ne var ki çare yoktur, duyulmaz hiç sesimiz.
Ömrümüz geldi geçti, hak peşinde nöbette,
Bu meydanda tükensin artık son nefesimiz.

Nutuk atar kürsüde; bırakmaz mangalda kül.
Yüzlerine bakacak hal kalmadı edepten.
Özü ise mesele; asla şaşmıyor şakül.
Maaşına zam yapar, "eften püften" sebepten.

Kükreyince; avazı sağır eder kulağı.
Dinleyenler sanır ki; “sözü şeker mi şeker.”
Dinlemekten bıktık biz, her gün bozuk plağı
Ceddimiz dememiş mi; “para parayı çeker?”

Tınmıyorlar ne yapsak, sanki; “sinek vızıldar.”
“Maliyeden dönermiş verilen tüm önerge...”
“Para yokmuş bütçede”, ikna olmaz “tahsildar?”
Bütçe şudur sonuçta; bir kaç satır genelge...

Bizler hangi yerdeyiz, “iki ara bir dere?”
Hani sahibiydiniz; “garip ve gurabanın?”
Sizden duyduk bu sözü, hem de binlerce kere...
Anladık, nezdinizde; “adı yok marabanın.”