Destur verin gönül ehli, edep yüklü pir kalemler.
Hem gündüzde hem gecede, özü sözü bir kalemler.

Buyur deyin bu kem kula, sofranızdan ekmek yesin.
Gönül pınarlarınızdan, akan suyla el yüz yusun.()

Dokuz köyden kovularak, en sonunda bulmuş sizi.
Ölçüp tartın isterseniz, hakikattir her bir sözü.

El uzatın öpüversin, elinizi başa koysun.
Duanızı alıp sizden, nefsi tenden söküp soysun.

Bu divane çok geçmeden, Hak’ka ömür vermek ister.
“İkra” () diyen bir Kitap’ın, sırlarına ermek ister.

Daha önce tatmadığı, duyguları sizde tatsın.
Maneviyat iklimine, bir mübarek adım atsın.

Hamdır biraz olsun varsın, aşk od’unda pişip yansın.
Avucuna köz koyunca, kankırmızı buzdur sansın.

Nefes verin ağzına da, Hak’tan gayrı söz demesin.
Torbasından çıkarıp da, azık diye köz yemesin.

Açın gönül gözünü de, hakikati o da görsün.
Maneviyat kapısından, içeriye o da girsin.

Hu Erenler size derim, Destur verin İsmail’e !
Tesbih etsin ömür boyu, Hak’kı Hüsn-ü Esma ile () !...

() yıkasın
() Oku
() Hüsn-ü esma =İsimlerin Güzeli ( Esma-ül Hüsna = Güzel İsimler )

Onuncuköylü
İsmail SIKICIKOĞLU
Savaştepe/Balıkesir
K.S