Madem ki,
Görmüyorsun yüzümdeki güneşi
Ben de aynalara bakıp
Şımartırım kendimi.

Ah be Gönül Tanem !
Diyorum ki şimdi ;
Bir yudum mutluluktan alsam
Ben de Arşimet gibi
Dünyayı yerinden oynatsam…

Atsan diyorum dışarı,
Biraz da bana versen sevginden.
Çok mu zor
Bir insanı güldürmek
Gönül bahçene buyur etmek?
Çok mu zor
Diline bal sürmek
İki güzel laf etmek
Bir kadını elinden tutup,
Ekseninde döndürmek?

Bak söylemedi deme,
Bir bir günahların yazılacak
Amel denilen deftere...

Aslında yetiyorum kendime.
Belki de yalana alıştım
Böyle diye diye.
Bir gün gidersem bu dünyadan
İzin almadan senden veya Tanrı’dan
Benden sona kalanlara iyi bak.
Hiç gerek yokmuş
Ne bombaya, ne silaha
Sevgisizlik yetermiş can almaya …

Yazan:MEHPARE GÖKÇE