Bu mu insan?
Çocuklarımıza bırakacağımız,
Onurlu nişan:
Bu mu sizin,
Demokrasi anlayışınız?

Siyaset bu kadar mı,
Ayağa düştü?
Bu kadar mı,
Gözünüz döndü,
Ey halk dalkavukları?
Yetmedi mi,
Acılarımız üzerinden,
Kirli hesaplaşmalarınız?
Sokak sokak...
Meydan meydan...

Ya siz, karanlığın korsanları!..
Boynu her kalkışmada dışarı uzanan,
İstifçi, ölü levazımatçıları!..
Bilmiyoruz sanmayın sakın;
İlk siz sıvışıp gidersiniz,
Deste deste dolarlarınızla,
Kanasa şerha şerha,
Şu güzelim vatan!

Ben yetmişli yılları da gördüm;
Sizi çok iyi tanırım,
Ey acının tacirleri!
Nasıl unuturum,
Ölülerimizi bile ayırdınızı;
Bu bizden...
Bu sizden...
Nasıl unuturum,
Aynı evin içinde;
Kardeşi kardeşe,
Babayı oğula,
Düşürdüğünüzü?
Bir araya gelemeyelim diye,
Kahveleri
Ve mahalleleri bile,
Kurtardınızı(!)
Birbirimizden!

Ey genç kardeşim,
Seni de kullanıp
Bir kenara atarlar;
Demedi deme!
Senin de güzel dünya düşünü,
Çalarlar yüreğinden.
Senin de cenazen üzerinden
Devşirirler,
Sonu gelmez hesaplarını!

Bu mangal maşalarını,
Bu umut tacirlerini,
Bu leş kargalarını iyi tanı!
Yalvarırım genç kardeşim,
Hep şu soruyu sor kendine:
Bu şiddet niye,
Bu hiddet kime,
Neden?
Neden?