Hani ayakta kalmak istersin .
Yeşertmek istersin hayallerini,
Çiçeklendirmek istersin ümitlerini.
Ansızın zalım bir poyraz eser.
Dökülür tek tek ümitlerin.
Ümide düşmandır bunlar.

Hatırlar mısın, doğum sancılarını?
Ninnilerle geçen uykusuz geceleri.
Sütünü emerken bebeğin.
Geceyi ağartırdı emeklerin.
Sevinçliydin, bebeğin dişsiz gülüşlerinde.
Kara yobazlar ezelden beri,
Gülüşe,sevgiye kindardırlar.
Kalleşçe,sinsice hançerler sevgiyi.
Analara düşmandır bunlar.

Bir bir açarsın çukurlarını.
Dizine gayret, elinde küreğin.
İncecik bir fidan titrer ellerinde
Eğilirsin önünde, çukuruna verirken.
Sularsın, yeşersin bir can diye.
Ölümüne bir filizkıran eser.
Alır teninden canını fidanın.
Fidana düşmandır bunlar.

Ekmek deyip geçme sakın.
Buğday, avuç avuç serpilir toprağa.
Zahmetlerle ekmek olur.
Emek kokar ekmek.
Dayanılmaz kokusuna tadına.
Ama çoktur düşmanı ekmeğin.
Önce emeğini çalarlar,
Sonra sofrasını basarlar fakirin.
Ekmeğe düşmandır bunlar

Yetişir gençler, topraklarında yurdumun.
Gayrettedir analar büyütmek için bebelerini.
Büyür çocuklar geçen yıllarla.
Serpilirler ümitlerle birlikte.
Tomurcuklanır dallarında ailelerinin ümitleri.
Birden patlar lanet bir gaz fişeği.
Yere düşer çınarcasına bir genç.
Durur zaman,biter insanlık.
Dizleri kırılır, anaların babaların.
Kaçıncı ağıtıdır yurdumun.
Berkin’e düşmandır bunlar.

İrfan Aksoy