0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1069
Okunma
Akşamın sararmış bulutları gibi aklıma düştün,
Karanlık umutlarım seni benden alıp gittiğinden beri,
İşte o gün hayallerimden aniden düşmüştün,
Bıraktın beni yalnızlığımla bir kemik, bir deri.
Her akşam bulutları seyrediyorum ne renk olacak diye,
Sabah aydınlığında bile umutlarım gün yüzü görmedi,
Unutmak mı yoksa unutmaya zorlamak mıydı gaye ?
Biçare gönül o günden sonra ne yapacağını bilemedi.
Kara günden beri aydınlığa çıkmaya hasret kaldı yürek,
Ne yapsa da senden başkasını, sen gibi sevemedi,
Bir gün görürsen yanındaki "sin"de bir kazma ve kürek,
Yokum artık, sensiz ne ben, ne de bu dünya huzura eremedi.
Zafer Özcan-(06.03.2014)
