Ulaşırsam eğer ki harmanımın düzüne
Tükürmek istiyorum şu muhtarın yüzüne

Köydeki Halime’yi kör Dursunla ayartmış
Âlem yetmezmiş gibi bir de kendisi yatmış

Dağdaki tarlamızı çirkef Mehmet’e vermiş
“Ben muhtar değil miyim dört bir yön benim” dermiş

Kara Osman, Memiş’i çok haraca bağlamış
Körüklü çizmesini gözyaşıyla yağlamış

Ahırda ki öküzü bir nazarla iç etmiş
Asılsız iftirayla çok çocuğu piç etmiş

Baldırını kaldırıp her ağaca işemiş
Konağını altınla mücevherle döşemiş

Köylüler yaka silkip “buraya kadar” demiş
Demiş ama gel gör ki büyük zokayı yemiş

Kara defter bir anda sayfa sayfa açılmış
Köylünün kusurları ortalığa saçılmış

Köylüler utancından kapıya çıkamamış
Kocası karısının yüzüne bakamamış

Düşünüp taşınmışlar demişler “ettik biat
Yine bin sırtımıza ya katır de ya da at”