Benim bir nenem vardı,
Pembe beyaz yüzünde
Boncuk gibi parlayan,
Simsiyah gözleri vardı.


Baldan tatlı. dilinde
Kem sözden hiç eser yok,
Yeni doğmuş bebek gibi
Ağzında hiç dişi yok.


Bir zalimlik olunca
sallardı güzel başını
bir oyana bir bu yana
derdi ki,
Öksüz, oynaşa çıkmış
Ay akşamdan işimiş.


sordum bir gün neneme
Bu demenin manası ne?
Anlattı bana hüzünlü
Fadik kızın masalını.

Fadık kız bir yetimdir
Yoktur ana, babası
Yanına almış onu
Tek varlığı dayısı.


Ceren gibi güzelmiş
Fadik kızın cemali,
Canından çok severmiş
Yavuklusu Kemali.



Vermiyormuş dayısı
Fadik kızı Cemale,
Meğer yengesi talipmiş
Tek kardeşi Kemale.


Nenem yardımcı olmuş
Fadik kızla Cemale
Buluşturmuş onları
O gece ay ışımış
Aydınlatmış geceyi,


İfşa etmiş onları
Bütün cümle aleme
Vermişler fadik kızı
Sevmediği Kemale.

Güler Elmalı