ÇOCUK

erken değil miydi çocuk
hangi telaştı
hangi özlem taşıdı seni ölüme

geride bıraktığın binlerce yürek yangını
söyle söner mi çocuk

anneni sevmez miydin be çocuk
sarmaz mıydı seni kollarına baban

okulda bekleyen arkadaşlarına
bir ekmek almaya gitti
ve dönmedi geri
nasıl deriz dönmedi çocuk

anlıyorum seni çocuk
kardeşin kardeşe tahammülü olmayan bu dünyadan
ben de gitmek isterdim

keşke gideceğini söyleseydin
keşke veda etseydin çocuk

vedasız ateşlere dayanır mı yüreklerimiz çocuk
bu gitmeler gitme değil
benzemez özlemle beklemelere
kirpiklere inen bulutlar söndüremez bu yangını
albümlerde avutamaz tatlı tebessümlerin çocuk

keşke çatık kaşlarınla dünyayı yok etseydin çocuk
kara gözlerinle şimşekler çaksaydın ayrılıklara
hatta beni gönderseydin har’la yanan fırınlara
demek ki bakamamışsın umutla yarınlara

inan gemicikler gönderirdim
seni ecelin elinden almaya
fırınlar dolusu ekmeklerle dönerdi
yarına dair umutla bakasın diye

merak etme
vedasız gidenlere
melekler eşlik edermiş çocuk
gemicikleriyle fora diyerek yol alanlara
zebaniler eşlik edermiş çocuk

merak etme günü geldi
okyanuslar bile yanacak çocuk

kim nerde secde edecek
kim nerede yatacak bilmem
ama
onların ölümleri ancak
annenin bedduasıyla kutsanacak çocuk

Hüma Efkan