Akıl erdirememişti, şaştıkça şaşıyordu.
Gökdelenden birisi aşağı düşüyordu.

Hala düşünmüyordu, akıbet neticeyi.
Her katta diyordu ki ŞİMDİLİK DURUM İYİ

Hala hevai gözle, camlardan bakıyordu
Akıl almaz bir hızla, havada akıyordu

Hangi kattayım diye, sayılara takıldı
Apansız bir zamanda, birden yere çakıldı.
…………………………………………
Koca ömür denilen, zaman içinde anki.
Zaman gökdeleninden, atılan el mi sanki.

Hayatın gayesinden, bihaber can aşığı,
Akıl almaz bir hızla, düşer bilmez aşağı.

Dünyaya öyle aşık, öyle talip ki görsen,
Bir vadi daha ister, bir vadi altın versen.

Yaratılış sırrını, bilince sır açılır.
İman ihlâs tevekkül kanadıyla uçulur.

Yere değdiği anda ruh semalara uçar.
Acı çekmez üzülmez yokluğa olmaz duçar.

Hayat apartmanı bak, yıkıldı yıkılıyor
Her geçen gün hedmine sanki karar kılıyor

Ömür teyyaresi de şimşek gibi geçerken
Ey nefis gafil kalma tedbirini al erken
Hedmine;yıkılmasına