bir’i var...

kim bilmiyorum?
gönül bahçemde,
sen misin sevgili?
ses ver duyayım seni,

ellerini uzat dökülsün sözcükler dilinden,
leylaklar açsın güller gül gibi baksın,
ince ince yağan yağmurda koksun topraklar,
neredesin?neylersin?bilinmezsin ki;

acılar mutlululuklar içinde bir yaşam,
inanılan inanılamayan duygular,
sevgiler aşklar,
bunlar arasında uzak durulan korkular kaçışlar,

yalandır diye inanılamayan gerçekler,
yazık olan güzellikler,
tutku mu?aşk mı?sevgi mi?dedim,
işte !sen söyle,

ağlamak sızlanmak nafile,
acımasız hayat için,
kaderde ne varsa göreceksin,
kaçışı yok bu işin,

renk renk açan gelincikler,
dikenleri olan güller,
lal olmuş dili tutulmuş bu gönülden,
sevdadan vazgeçer mi?

aramak ,
gözyaşlarını dökmek yeter mi?
yapraklar sararmış,
sonbahar umudunu bırakmış,

ıssız gecelerde ağlamak acı çekmek,
vakit gelmiş olsun,
sığınacak bir liman artık,
yol alma zamanıdır denizde,

aşka! veda değil hatıralarda yaşat,
anıları saklı kalsın hep yüreğinde,
sözcükleri işlesin kalbine en derininden,
güzellikleri güzel olanlarla yad et,

unutma bir zamanlar senin aşkındı,
büyüyen bir sevdandı,
sakın ola ki;
hayallerini terk eyleme,

mavi dünyanda yaşamasına izin ver,
çünkü ;
o bir sevgiydi,
seni içten delen,
yüreği ateşten bir gömlekti,
hiç unutma !unutmaki !unutulmayasın...