sessiz gurbet akşamlarında
rüzgarın sesi düşer hüzünlere
dallar bahar uykusuna yatarken
güz soğukları titretir yalnızlığımı
fidan gibi tazeliğin kuruyup gider
gazel olur sokaklarda ağıtlarım
şafaksız hayallerim uçup gider
kahverengi gözlerime
kırmızı renklerin en dertlisi çalınır...


gitmek gerek yaban ellerden
kaldıkça sensiz ötelerde
bin kez dilime dokunacak kahır mektupları
dermanlarım tükenecek ayrılıklarda
azaplara yüreğim kelepçelenecek
doyamadığım senli benlerim
zalim rüzgarların tokadında silinecek
belkide ıssız bir köşede inlerken
yağmurlar ’sen’ diye bağrımı delecek
yakarışlarım birgün toprak altı olacak...


hadi dokun mahsun bakışlarımada
gurbetin karabulutları dağılsın tepemden
kuzgunlar dolaşıp durmasın
yarasaların karanlığına aydınlığı düşür
leş bekleyen akbabalara gün doğmasın
tut elimden, sevecen dudakların dokunsun
sıcaklığın güzlerime baharları düşürsün
yeşereyim yeniden efsunlu nefeslerinde sevgilim...


.....................................................................biliyor musun seni çok sevdim!..

Zafer Direniş
...