Yer gök tufan iken ölmedik hint denizinden
Verdiğin güller kuru susuz solup gider biter
Yeniden filizlendik çoğaldık toprağın içinde
Gönülden gelen sevgi ebedi kalır yüreğinden
Meşrudur alemde güzel özü temiz kadındır

Cennete geldik ey beyler erler bizler kadınız
Çünkü sonsuza kadar erimize hürmet ederiz
Her nere giderseniz gittiğiniz yolda beraberiz
Bize noksan diyen diken diller konuşur biliriz
Dünyaya ilk ve son gelen meleğin özü kadındır

Akılsız laf etmedik cennet kapısında çıkarken
Yaradana yemin ettik kusursuz hizmet etmeye
Gönlümüzde yatan sevgiden başta aşk vermeye
Kimler duğururdu size onca insanları türemeye
Dünya malına bakmayan deryanın özü kadındır

Hakikat bir ilham makamı yaradanın kapısı
Aşkın tatlı dili sevda yolunda gönül hazinesi
Dostlar ben bu derdin halini yakıp dağlarım
Erimin gelip geçtiği yoldan geçer yaşlanırım
Erin gölgesinden eriyip bitenin özü kadındır

Merttir cömerttir kalbindeki özünün sevgisi
Çalışkandır yuvasının dişi kuşu erin baş tacı
Onuru gururu herşeyiyle kadın evinin direği
Duvakla saadete yuvaya bağladım ben erimi
Özü sözü öğüt nasihatten çekmeyen kadındır

İçinden hakikatı bilen eşini sevdiğini söyler
Fikir düşünceyi düşmandan gizler gizemini
Yürek sevdası canandan ayırmaz gözlerini
Bayram olsa seyran olsa sevdiğine bezenir
Ünvanı seyir eden dili bal eden özü kadındır

Gönlü güzel kara kalem çekmiş kara kaşına
Soylu asaletin üstünlüğü özün sözün şanına
Ömür boyu sevgi yoluna gül serer ayağına
Sevdiğin yanına oturup hangi derdine yana
Yavrularına kanat açan erinin özü kadındır

Allahtan dileğim gerçek olsun umutlarım
Aradığım cevheri ebedi yanımdan taşırım
Acı tatlı kederle bitmez sevgi göz yaşlarım
Gelip geçen vaktim güzel olsun yarınlarım
Gönül bağı bana verdiği gonca yavrularım
Yuvasına kanat açan erinin özü kadındır

Berlin / Pevruzi
Hasan Yıldırım