Dört kumanın üstüne vermişler on dördünde
Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne
Gencecikken dul kalmış o hep geçim derdinde
Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne

Vermiş başlık parası almış aşiret beyi
Onbeşinde doğurmuş çocuk yaşta bebeyi
Hatırlıyorum hani ağlardın kader deyi
Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne

Bakmaya kıyılmazdı o nur dolu yüzüne
Namertlik hiç giremedi met oğlu mert sözüne
Hem babalık etmiştin hem analık kızına
Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne

İsteyenler olurdu değişir mi eşikler
Derdin atın yerine bağlanır mı eşşekler
Kadın şereftir derdin kadın er evin bekler
Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne

Her kelimen bin öğüt verirdi anlayana
Anan osmanlı kadın derlerdi ya hep bana
Bilsen nasıl gururla bakardım öyle sana
Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne

Anne ya babam derdim gelecek kızım derdin
Sekiz yaşında idim mezarını gösterdin
Demiştin dağ çiçeğim işte geçmeyen derdim
Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne

Kul Garib’im yokluğun depremler yaratıyor
Hayat dert yükledikce hep seni aratıyor
Sensizlik zehirli ok şu sineme batıyor
Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne


Emine Çerçi