Halimi kimlere arz edeyim,
Kimsesiz sokaklarda taş benim,
Yokluğunu hangi tuvale çizeyim.
Sensizlik zehriyle yediğim aş benim.

İhanetin dilimi dolandıkça dolandı.
Demek söylediklerin hepten yalandı.
Sen beni severken canında başka can vardı.
Ahuzarımda sen diye süzülen yaş benim.

Sanma dünya kalır sana gül içinde,
Dilimde adım, kalbim gölgen gibi peşinde,
Tatlı uykularından uyanırken korkularla düşünde,
Sen gülerken ağlayan can benim.

Mutlu ol diye anlatayım sana halimi,
Baba kanserden gitti, anne felçli,
Ben dünyayı atmak için açtım pencereyi.
Mutluluğun üstünde duran mezar benim.

Şükrü sindirdim aciz benliğimde,
Mutlu olmanı dilerim, alnım secdeye değince,
Beni hatırla yad ellerde, yatıp bebeğini sevdikçe,
İhanetinle can aldığın adam benim.

Şair kıymet görmese işler mi aşkı?
Bu aşk bana bol sana dardı.
Aranan belki de çatlamamış ardı.
Ahretinde geçmeyen an benim.

Dudaklarıma sürdüğüm acı değil balsın.
Hançerin sırtımda, canımda kanayan cansın
Sen git, boşver millet terk edildi sansın.
Romanımda yazılan han sensin.


BAKİ EVKARALI