Ölüm neden seni böyle özlerim
Ecelim gelmeden ölesim geldi.
Ya ölünce kapanmazsa gözlerim
Kalan muradımı alasım geldi.
Ecelim gelmeden ölesim geldi.

Ne ararım şu bilinmez ellerde
Fer kalmadı yürüyemem yollarda
Bülbülün konduğu açan güllerde
Tomurcuk olmadan solasım geldi.
Ecelim gelmeden ölesim geldi.

Yanar İçim ciğerlerim sızılar
Birer birer kayıp gitti mâziler
Ezberimde kalmaz oldu yazılar
Bilinmez sırları bilesim geldi.
Ecelim gelmeden ölesim geldi.

Hani yaşayanlar hani göçenler?
Boş bir meşekkatmiş gelip geçenler
Nerde renk renk çiçek olup açanlar
Aynaya bakınca gülesim geldi.
Ecelim gelmeden ölesim geldi.

Gördüğü rüyâyı hayıra yoymaz
Kârun gibi olsak gözümüz doymaz
Kimse kazancını cebine koymaz
Kefenin cebini delesim geldi.
Ecelim gelmeden ölesim geldi.

Leylican’ım vazgeçilmez neyin var?
Gün yüzü görmedin geçen günler hâr
Yaşadığım hayat olmasa da yâr
Ölümeden ahreti bulasım geldi...
Ecelim gelmeden ölesim geldi.
*
Leylican & Leyla Yıldırım

Not: Şirime yoruma gelen tüm gönül dostlarıma sonsuz teşekkürlerimi bırakıyorum.