’Yokluğun, anarşist bir kurşun gibi yüreğime iltica bu gece.’
senden yana olan
hasretimin zirvesindeyim bu gece
zaman telaşlı yüreğimde
bedenim çığlık çığlığa gittiğin günden beri
katre katre düşüyorsun gönül dağlarıma
şimdilerde damarımda dolaşan kanım
ayaz soğuğu yemiş gibi

kum saatinin vakti kadardı senin beni sevmelerin
kod adı sen yaşattığın bu yalnızlığımın
müebbet yemiş bir sevda da esirinim
dilersen vur beni anarşist bir kurşunla
yazılsın yüreğime ismin

yokluğunda kendimi avuttuğum mısralarımla
uzaklığı yokedemiyorum
imkansızlığımla savaş halindeyim
vuslatin şifresi henüz çözülememiş
açı çeken sevdaların adına
umutsuz bir vaka
yokluğunu yüreğime işledin
manasız cümlelerime konu oluyorsun
efkar desen
demlendikçe demleniyor hasret akşamlarımda
sen orda yaz beni ben burda özlemlerimi
delikanlı yüreğinle sar beni
bu an hasretinle yandığım andır
sana tutsak gözlerim
vur sende yüreğini yalnızlığına
çünkü
fukara yüreğim kara yazgılara eş

kefensiz bir can iflah olmaz bundan gayri
kendimle kavgalıyım
sabrım mahşere kadar
yüreğime bir iğne soksam
sen düşersin binlerce
sigaramın dumanı geceye dağılır
gecemde saklı hasretin
özlemlerim birikti yangın yeri
gecemde yıldızlar saklanmış körebe oynamaktalar
bir de ay var ki aydınlatmaz
sevda dediğim yolları

şimdi sen kendi dilinde yazıp beni anlat
ben ise yokluğuna iltica ediyorum bu gece
sevdana düştüğümden beri
hadi gel kucakla sevgimi
tut yüreğimden al götür senli diyarlara
umut bağlamış bir kere sana
çaresizliğimin adı sen
anladım ki mutluluk denen ulaşılamayacak kadar uzak

adıma muhacir diyorlar
yurtsuz,mekansız ,sensiz kaldığımdan beri
adını haykırıyorum sarhoş edasıyla naralar atarak
bugün kendime izin verdim
senin dilinden konuşacağım
sen diye zaman geçti
bir ben senden geçemedim
vasiyetin bana bıraktığın yalnızlığımdır
yokluğun kurşun gibi yaralıyor yüreğimi

Gülbin Özer (Altun)