herşeyi bilen noktalı virgülleri vardı
aynı kadını sevmiş hikayelerin
lafını ederdi,
sesini çıkarmayan iç burkuntusu
sıralı,sırasız ısrarlardaydı
aralık kapıların avazları
kızıldı saçları,
ellerimin uzanamadığı özlenmişin
hüzün yanığıydı
"hay Allah "ıydı,
göçmen duygularımın ne yapsamının
çay fincanımda ağzına kadar demdi
kesme şekerindi suyuma erimiş
limon dilimi mayhoşumun
ten kokusuydu avuç,avuç
bahanemdi kadehlerime sinmiş

gece vaktiydim,sessizdim,griydim
kimsem yoktu,
içerimde dolanıp dururken
senler de susmuştu erken

birbirlerine benzeyen kadınları vardı,
gözüm aydın sabahların
büyük harflerle başlardı adları
gözleri insan gözüydü tenezzülsüz
gülseler tanırdım sırtlarından
gülmezdi heyhatları
aceleleri olurlardı uzun sürmüşlüklerin
bir ağızdan küfürleriydiler,
aynı kadını sevmiş hikayelerin
kimseydiler,hiçtiler
rüzgâr gülleriydiler esintilerimin
eksik yaşadığım,
en güzel şeydiler
hevesimdiler

yaşamak amma da güzeldi

Demir Mutlugil