Düşüncelerimi uygulamaya karar vermiştim..
Kim düşünebilirdiki beni benden başka...
Ağaçtaki yapışkanlardan oje yapardım..
Renk katardım kiremitin tozundan içine...
Hayallerimi yıkmak her baba yiğidin harcı değildi..
Henüz 6 buçuk yaşında..
Ne zengin evler..
Ne zengin cümleler...
Hakkımda verilen kararlar...
Bir kutu optolidon hapı kadar zeki olmadı..
Aklımla savaşan karanlık düzene...
Ölüm tezgahlamak en kolay ölümdü..
Hayat hatırı saymayanlara....
İç dünyam en değerli arkadaşımdı...
Dış dünyam kir pas içinde...
Fakir baykurt okudum bir gün..
Yılanların öcü...
Adaletin mutlaka yerini bulacağını anlatır..
İnsanın sırlarla dolu olduğunu.
Toplumun arkasına sığınanların pısırıklılığını...
Aradan iç dünyamdan yüz yıl geçti...
Dış dünyamdan ise kainat...
Uyuduğum uykuların saçları bembeyaz..
Gözleri kör..
Kulağı sağır.
Anladımki yaşamın ölüleri bitmiyor..
Ölüme yaşamak çok zor..
Yaşama varmak için kaç akıl eskittim..
Kaç aptallık...
Kaç şehir..
Kaç insan..
Kaç umut..
Düzene uymayı hiç sevmedim..
Medeni halimide sevmedim...
Aranızda yaşamak için yaşamıyorum ben...
Dünyanıza şirinlik katmak içinde değil..
İçimdeki mezarları anlayamazsınız siz...
Dünya gözünüz kör olmadan göremezsiniz...
Bugün en büyük ödülüm kendimi tanımak..
Acıyı kan uçlarıma kadar hissetmek...
Hayalin ta ötesini görebilmek...
Yalnızlığın yaşı yoktu hiç bir zaman...
Gencecik tazecik ve ölümsüz...

BERRİN KORKMAZ