Gökkubbe gülşenine indi bir çiçek,
Yasemen beyazınca açtı gülzehra.
Züleyha tebessümlü ay gibi gerçek,
Cennetin kapısından geçti gülzehra.

Bozkırın ortasına zühreden indi,
Cemreler devrildikçe gençliğe erdi.
Gönlünde fırtınalar yaşamı sevdi,
Koçyiğitler başına taçtı gülzehra.

Daha onaltısında görücü geldi,
Söylenen acı sözler kalbini deldi.
Akan gözyaşlarını periler sildi,
Sararmış yaprak gibi uçtu gülzehra.

Nikahta kerameti korateş buldu,
Her yeni doğan güneş sıratta yoldu.
Gönül şen olmayınca sararıp soldu,
Dört mevsime hüzünler saçtı gülzehra.

Kalbine baktı zehra perdeler kalktı,
İnce zara dokundu tuzlu yaş aktı.
Hüzün kayalarına yas mumu yaktı,
Karanlığın koynuna kaçtı gülzehra.

İshak der,dünya hali kimine sefa,
Sunarken kepçe ile kimine cefa,
Varmak için menzile bilmem kaç defa,
Şerbet diye ağular içti gülzehra.


İshak Özlü
Nazire yazılmıştır.