Göz gördü,Gönül yaralandı
Sosyal yaraların perdesi aralandı
İşsizlık,aşksızlık,Vatan gaygısı sıralandı
Kalem ağladı, adına şiir dediler

Ben ne şairim , ne şiir yazarım
Fikir jimnastiğinde gönül pazarım
Vatan derdi;Sosyal yaralar ,ah ile zarım
Çocuklar gibi aciz,aciz ;Ağlama dediler

İmlayı bilmem, şiirime güldüler
Çalan çalsın ,değerli bulup aldılar
Öğrencilere şiirlerim tez oldular
Eş dost, aklı yeterler; Saçmalık dediler

Nerde bir güzel görsem içim cız eder
Ağlayan çocuğun göz yaşı acız eder
Sosyal yaralar çobanca hep güder
Acizler ağlar ,güçlüler yapar dediler

‘Orhan Velin’ nasırları seslenir
Şiirlerde acılar notalanıp, süslenir
Türbeler mumlanır,göbekler atılır
Depolar pislik vitrin süslenir dediler

Yarsuadsım ne taş, nede kalpsizim
İçimde ah eder ,Karabağ diye sızım
İmladan yoksun,reklamsız yazım
‘Şimdi yeni şeyler demek lazım’,dediler