1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1619
Okunma
Toplanırlar her defa dost, akraba, arkadaş;
Gün gün sıkıntılı ve biraz daha tedirgin.
Ne zaman düşer acep külçe gibi yere, baş?
Yarılır son solukta, sağlam sanılan zemin.
Unutulur denemez, unutmak mümkün değil!
Her gidenden bir izdir sözleri, şakaları...
Kalanlar hesap eder, vedaya var mı mehil;
Ya ne zaman kopacak zincirin halkaları?
Oysa kuru yaprak gibi sürükler su bizi,
Yaşamak rüyasından uyanınca, hâb biter!
Savrulup giderken ruh, bulut akımı gibi;
Kalmaz kin ve ihtiras, tende ıstırap biter!
Perde olur belki her fırsatta kaygılar;
Bırakmaz ağızda tat, gönülde şevk iklimi.
Bir çiçek gibi solar köşesinde yaşlılar,
Yakınları, onları ihmal etmeyin, emi!
5.0
100% (4)
Cevap Yaz