Nasıl anlatılır nasıl yazılır
Bir şanlı destan var Çanakkale’de
Eksik söylerim de belki üzülür
Nice kahraman var Çanakkale’de

İşte budur gerçek aşkın manası
Sevdiğinden haber bekler sunası
Bir kuzuya kına yakmış anası
Her evden kurban var Çanakkale’de

Yaralı arslanı boğmaya gelmiş
Etinden tırnağı sağmaya gelmiş
Dağları başına yığmaya gelmiş
Koca bir cihan var Çanakkale’de

Gökler kara duman toprak kırmızı
Çırpınır ay yıldız bayrak kırmızı
Güller açmış yaprak yaprak kırmızı
Bir kutlu bostan var Çanakkale’de

Cennet-i âlâ’dan gelmiş izinler
Son çağrıyı yapıyor müezzinler
Melekler saf tutmuş bu sesi dinler
Seherde ezan var Çanakkale’de

Çeşmeler akmıyor dolu kırba yok
Kazan kaynamamış tasta çorba yok
Ayakta potin yok üstte urba yok
Yokluk var buhran var Çanakkale’de

Mehmet’in tüfeği taşa dayalı
Koynunda bir çevre iğne oyalı
Bakıp durur masum gözler hülyalı
Vuslat var hicran var Çanakkale’de

Onlar bu vatanın taze gülleri
Tetik çeker kalem tutan elleri
Tekbir alır tevhid okur dilleri
Bir nesl-i irfan var Çanakkale’de

Düşman atış menziline giriyor
Seyit son mermiyi topa sürüyor
Bir korkulu rüya sona eriyor
Azim var iman var Çanakkale’de

Nerede bir mazlum kalınca darda
Hızır hazır olup gelirmiş orda
Yetişti bir nusret bu aziz yurda
Rahmet-i Rahman var Çanakkale’de

Melekler gıptayla bakar bu hale
Canlar sebil olmuş nazlı hilale
Layıktır milletim bu istiklale
Hadim-i Kur’an var Çanakkale’de

Bu destan alemin bildiği gibi
Aynı hakikattir olduğu gibi
Gelenler gittiler geldiği gibi
Tarihe nişan var Çanakkale’de

Doğudan batıya burda gör beni
Kefenim yok gömleğime sar beni
El ne bilsin şu toprağa sor beni
Maşeri vicdan var Çanakkale’de

Boğazın suları sahili yıkar
Her bahar gelende çiçekler çıkar
Nerenin gülleri böyle hoş kokar
Cennet’e bürhan var Çanakkale’de