2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1069
Okunma
İnsanın kendiyle zordur geçimi,
Çevirir kalbini her yangın köze.
Korkusu, kaygısı, zevki, seçimi;
Çıkar uykularda sır dipten yüze.
Deryalık taslar da, göldür kimi var!
Asla kendin övmez, öldür kimi var!
Aşığın gönlünde güldür kimi var,
Sevilen bambaşka görünür göze.
Temizlik hastası, yere çöp atar.
Kediden ürperir, aslanla yatar.
Yalana karşıdır, bire bin katar;
Bir masal anlatır kimi de size.
Dili nesir, dili manzum şakıma;
Hangi çağdan, mensup hangi akıma?
Asıl meslek bu: İnsanı okuma!
Kendini beyandır dökülen söze.
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz