1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1026
Okunma
kal ki
sebeb-i hayatım daim olsun
sen gitme bensiz bir memlekete
sen bensiz bir uzağa gittiğinde
kalakalıyorum kendimle
sessizleşiyor
üzülüyor
ve ölüyor gibi oluyorum Yâr
sen gitme adımlarımsız bir ülkeye
sen bir gemiye binip denizlere açıldığında
dört duvar boğuyor şairliğimi
annem hastalanıyor
ve doğmamış çocuklarım sevgisiz kalıyor Yâr
sen göz önümde yaşa
yaşa ki şiirler bütün mevsimleri
bahar diye muştulasın zamana
yaşa ki sevenler kaygıdan ırak
musmutlu bir satırda ve gün gün
sayemizde kavuşsun birbirine Yâr
5.0
100% (6)
Cevap Yaz