Yüreğimde yetim kalmış bir sevdadır
Böyle her gece
Sessiz çığlıklarını duyduğum
Yoktur elinden tutup kaldıranı
Yoktur ipek saçlarını okşayanı

Yanaklarındaki kızarıklık masumiyetindendir
Geceleri odasını aydınlatan
Gözlerindeki titrek bir kandil ışığı
En çok geceler de hisseder yalnızlığını
Ve o yetim kalmış yanını

Bazen kaldırım taşlarına anlatır derdini
Bazen tek başına dolaşan
Kimsesiz yıldızlara
Karanlık yollarını aydınlatır bazen
Simsiyah gökyüzünde yalnız kalmış ay ışığı

Biliyorum bir gün
Kimsesiz yıldızlarda bulur kimsesini
Yalnız kalmış ay ışığı da bulur eşini
Sağır olur kaldırım taşları dinlemez onu
Ve çöker sol yanıma
Aman vermeyen ince bir sızı

Ne yetim bir sevdadır böyle
Aman vermez nefesim kesilir
Duygu çemberinin tam ortasında
Issızlık dayar yüreğine hançerini
Ve sol yanında kopar sevda tufanları
Sürükler götürür öylece
Bir bilinmeze doğru

Bilinmez bir diyardayım
Düştüğüm yerden kaldıranım olmadı
Elimden tutanım yok
Yaralı gönlümün merhemi
Mihrinisa’m da fakat
Dönüp şöyle bir baktığı yok

Rahmi HATIL