kaybolan gecenin koynundan çıkıp ta gelen ey !güzellik,
nesin sen?
fırtınanın savurduğu bir toz zerresi mi?
yoksa rüzgarın oradan oraya vurduğu solmuş bir yaprak parçası mı?
kör bir gecede geldin yalnızlığımın dostu oldun,
hesapsızca gelip oturdun yüreğime,
bağdaşını kurdun kalkmamak üzere,

sevgiyle çevrilmiş yüreğimin duvarlarına vurup durursun,
yakarsın bir ateş gibi,
sonra geldiğin gibi aniden terk edip gidersin,
dönüp baktığımda çöreklenmiş oturur görürüm seni yine,
küllenen ateşi yeniden deşip durursun,
yakmak için çırpınıyorsun,
nesin ?sen ey! güzel,
adın aşk! olsa gerek,

yakıp yıksan da sahiplendim seni,
hoş geldin! yalnızlığımın dostu,
yaktın bir kere daha sevdanı koydun,
sen kalıver aşk!

uslanmayan yaramaz bir çocuk gibi oynar durursun,
gidip gidip gelen sen bense gidemeyen sevgi,
okuduğum kitaplardaki düşler gibisin,
satırlara sığamayan sözcüklerin sevda türküsü söyler,
sen kal aşk ! ben giderim...