geceler en çok beni alır kapkara koynuna
bir de sen yetimi devrik bir kaç cümleden ibaret sefil şiirlerimi..

kimseler duymaz
sen bile duymazsın bu koca dağı yıkan çığlıklarımı

bir deniz fenerinin sacağına tünemiş o martı
bir de sığındığım münzevi geceler duyar...

gece ayaza çeker de
örter üzerimi en siyahlarıyla
yıldızlarını vaveylayla sapır sapır döker de
ana gibi yar gibi sarar sarmalar en acıyan yanımdan ...

kasabalı yanlızlıklar
teslim almış sahipsiz düşlerimi
gülüşler göçerler gibi terketmiş gözlerimi yüzümü

göz yaşından vurulduk
artık ağlamak yıldızsız gecelere
birde can çekişen sokak lambalarına düşer...

ölüme doğmuşuz
bir solukluk özlem dolu yaşanmışlıktan ne çıkar

meryem masumiyetinde
çarmıha gerili uhrevi sancıların avuçları kanarda
suhuflar konuşurken utançlarımız geceler gibi susar...
siyaha işledik
boylu boyunca hare hare bir özlemleri sevdayla
karanlığa korkmadan bağıra çağıra türküler söyleyerek...

bir yanımı bıraktığım bu başı karlı koca dağ
diğer yanım serin sularında yakamozlar boğulmuş dingin göksu

söyle sevgili hep baharlarda vurulmadık mı
kozamızdan başımızı çıkardığımızda güneşi ilk gördüğümüzde...

koptuk farkına varmadan
tutunduğumuz en son bahardan bir yaprak misali
yabancısı olduğumuz avuçlarda dualara edilmiş iğreti aminler gibi...

başımızı önümüze eğdik kahrolduk
koptuk ait olduğumuz yaralara özlemlerimizi tuz misali basıp yaramıza

sustuk dişlerimizi birbirine kenetleyip
göz bebeklerimizi kanatarak geceler boyu ağladık...

anne sütü kadar helal bu koca sevda
sol yanımızdaki çukurda yanar küllere boğulsakta biz

ah nasıl bir yenilgi
nasıl büyük talan buz kesmiş gecenin koynunda yokluğun
biz hep bahar gecelerinde vurulduk
acılarımız salasız kefensiz duasız aminsiz defnedilirken ...
Hasan ODABAŞI