1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1332
Okunma
Ey can…
Yürek diliyle
Konuşan bir can,
İnsan bazen kapılır,
Önüne asla
Geçemediği rüzgârın
Soluklarında aciz kalır.
İşte o vakit
Gözler kararır,
Heves ve tutku
Umut sanılır
Cezbine kapıldığı esin
Onun serabında
Ne hikmetse,
Çok farklıdır,
Hakikat şiarıyla değil,
Heva arzuları saklıdır.
Solan bir gül,
Ne kadar solarsa solsun
Naifliği ve ülfeti
İçinde baki kalır.
Hissiyat akıl ve izanla,
İrade ve vicdanla
Sınırlandırılmalıdır,
Yoksa nefsi hevesler
Basireti sessizce kapatır...
Mustafa Cilasun
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz