Hatırla, evcilikle başlamıştı bu oyun
Sanırım yaşlarımız ya beşti ya da altı
Kâğıttan gül yapardık, kırlentlerden de koyun
Evimiz, salondaki tahta masanın altı
Ya leblebi tozu yer, ya lolipop yalardık
Çocukça düşler kurar, hayallere dalardık

Sen ev hanımı olur bana yemek yapardın
Oyuncak bardaklarda ikram ederdin çayı
Birazcık alıngandın, buluttan nem kapardın
Ağlardın, gözlerinin gevşekti biraz yayı
Susman için alnına öpücük kondururdum
Sırf sen üzülme diye zamanı dondururdum

İlerleyen yıllarda öğrencilik başladı
Elbet aynı sınıfı, aynı sırayı seçtik
Bazen fazla konuştuk, hoca fena haşladı
Hergün aynı sokaktan senle elele geçtik
Durmak bilmedi zaman, su gibi akıp gitti
İlkokul, orta okul, derken lise de bitti

Sonra düştük hayatın acımasız çarkına
Sen tekstile başladın, ben de serbest çalıştım
Meğer biz aşıkmışız, sonra vardık farkına
Senden ayrı kalınca hasrete zor alıştım
Bir derman bulmalıydım kanayan bu yaraya
Yeniden gelmeliydik seninle bir araya

Duamız kabul oldu, düğün dernek kuruldu
Bu son oyunumuzdu, ben damattım sen gelin
Zurna inceden çaldı, davul güm güm vuruldu
Ortasında kaybolduk çoşku denilen selin
Evimiz gerçek artık, sen mutlusun ben mutlu
Bak bugün ondört Şubat, kadınım, olsun kutlu.

14şubatikibin14.

.