YÂDÎGAR KALAN

Köyüm cana can katan
Ömür çağLayıp çoşan
Zamanı etme ziyan
DoLdur küpü kırmadan.

TozLu yoLLarda koşan
ÇoçukLuğum açıkan
Bacadan tüten duman
GözLeme mis gibi kokan.

ELi çıkmaz hamurdan
Yuvaya Lezzet katan
Sevgidir eLden tutan
Başta taç ANA suLtan.

Börek sıcak fırından
Yanında bir tas ayran
Hasret bağrımda yanan
İnsan göçer doymadan.

Ana yüreği hazan
Umut yazdan kar kışdan
Baba miras bırakan
EvLat yâdigar kaLan.

Fırtına ayaz kıştan
Sımsıcak yuva taLan
Kanadı kırık kuştan
Çerçöp geriye kaLan.

Ahh arkam zaLim vuran
Bozma bozuLur yuvan
Derde derman arayan
Şifa buLmaz kaLp kıran.

HaneLer oLdu viran
Dava havadan sudan
Gitti murat aLmadan
Bir yaprak düştü daLdan.

Kuş daLdan daLa uçan
Nehir çağLayıp coşan
Atsa çığLık yok duyan
Bir saL gözden kayboLan.

HayaL uzaktan bakan
NeyLersin dünya yaLan
Ana baba atadan
Bir köy yâdigar kaLan.

iLhan eroL