Bir efsaneye başlar demlik ile çaydanlık.
Nazın sureti sızar dem dem suyun özüne.
Mütevazı mekanda kurulur billur hanlık.
Berrak bakışları haz görenlerin gözüne.
Buğulu mevsimlerde çayımızın rengi naz.


İsli çaydanlık ile söyleşiriz kimi dem.
Siyahın sinesinde yuvalanır ahımız!
Söze çayın ıtırı katar sessizce kadem.
Leyla’nın ikliminde imge olur ahımız!
Katre katre imlerde çayımızın rengi naz.


Akasyalar gülümser ocağa konunca su.
İçimizde bir yerde telaşın izdüşümü.
Demlikle çaydanlığın ortak olan hususu,
Güvercinin gün be gün gördüğü naz düşü mü?
Erguvan resimlerde çayımızın rengi naz.


Billurdan coğrafyada süzülür berrak masal.
Sedasız hurufatın dili çözülür o dem.
Bir hayalin koynunda uyur daima visal.
Ayrılık yarasına çayın demidir merhem.
Efsane kesimlerde çayımızın rengi naz.


Kelimeler süzülür elmasa döner mana.
Bir gamzesi efsane yadımızı süsler hep.
Gülüşü ışık saçar hayallerde zamana.
Bunca hayal kurmaya onun varlığı sebep.
Gül tüten isimlerde çayımızın rengi naz.
Ankara, 13.02.2014 İ.K