Gönül harmanlarda savruldun durdun
Sevda mumluğunda erir dudağın
Yüreğin boşaldı hazana vurdun
Sevda mumluğunda erir dudağın


Rüzgardan öteye geçmedi sözün
Tuvalin üstünde sarı bir güldün
Yakıldı toplandı kuruyan özün
Dostun acısına kahkaha güldün


Nesimi dillerde derin yüzüldü
Pörsümüş suratın zamana dönük
Veysel’in sazında dilin çözüldü
Kuruyan gazeller elimde sönük


Turunç bahçasında elma sevdiğim
Gülün dikenidir aşkın kemendi
Kem sözden uzak dur canım bildiğim
Dudakta çimlenir kiraz tülbendi


Yakışların dolu ele giderken
Ahların tüllendi gün kanadımda
Bakışın sallansın aşkı güderken
Çekmiyor ahlarım tel saradımda


Şimdi kapıları ardından salla
Gözümün ferine indir perdemi
Dualar kesilsin bin kahkahayla
Kalbine müptela serin yerde mi


Kalbimde aşkının gen haritası
Sensin sultanların en harikası


14 Şubat’a...