Öyle bir girdin ki dünyama,
Nasıl olduğunu bile anlayamadım,
Seni yaşamayı düşlerken,
Düşlerime bile tam doyamadım,
Seni yaşamak istiyordu gönlüm,
Bilmiyorum yeter miydi buna ömrüm ?
Sen ki bende bir nefes,
Sen ki tende bir dokunuş,
Sen ki bedende bir diriliş,
Gibi girdin hayatıma,
Seni seninle yaşamak çok güzeldi,
Yapılan her şey özeldi,
Sohbetlerimiz,
Öpücüklerimiz,
Sevgi yüklü sözlerimiz,
Alıp götürüyordu beni benden,
Fakat birden her şey son buldu,
Fark edemedim ne, neden oldu,
Belki de en büyük etken bendim,
Şunu bil ki gidişin bana çok koydu,
Yanımdayken özlüyordum,
Yok iken de özlemim oldun,
Dün de çok özledim,
Hala da yüreğimdesin,
Şu gafil yüreğim yanıp tutuşuyor,
Ey sevgili yapma bunu bana !
Yık artık beni senden mahrum eden duvarları,
Ne olur çık, gel yarınlarıma,
Söz veriyorum seni bir daha üzmeyeceğim,
Yeter ki sen ol dünyamda,
Hiç kimseyi böylesine sevmeyeceğim,
Seni bekliyorum rüyalarıma,
Bir tek sözün yeter her şeye,
Bakar dururum bir selam vermene,
Üzme beni gel, gir ömrüme,
Sen iste olurum ben sana köle,
Biliyorum ben yaptım hatayı,
Yeter ki yanımda ol birleştiririm iki kıtayı,
Ne olur geri dön sadece yüzünü göreyim,
Karşılıksız da olsa bulamam böyle sevdayı,
Yine de bir ara, bir sor,
Yüreğime bırak istersen kor,
İnan bana sensizlik çok zor,
Geri dön de beni ben yapan seni gör...


Zafer Özcan-(06.02.2014)