Mihrinisa;
Bulutlar neden matemli bu günlerde
Öylesine hüzün dolmuş katmerli yüreklerine
Gözlerini neden hiç terketmiyor buğular
Güneş nicedir görünmüyor göklerde
Takvimlerde acaba zaman ne

Mihrinisa;
Neden kuşlar böyle dilsiz, sus pus oldu
Rüzgar neden böyle zalim
Bensiz beni neden hor görür oldu
Ağaçlar neden çığlık atar oldu böyle feryat eder gibi
Duvarlar nedendir ismini sayıklar oldu

Mihrinisa;
Nice amansız bir hasret var yüreğimde
Gözlerim seni arar uzun uzun koridorlarda
Kulaklarımda sesin yankılanır bir kuş cıvıltısı gibi
Yanaklarımdan süzülen ince bir ipliktir özlem

Mihrinisa;
Biliyorum artık haramdır bana vuslat
Buluşmak ancak rüyalarda mümkün
Gözlerine göz sürmek imkansız bir düş
Saçlarına dokunmak hasta bir adamın son dileği olmuş

Mihrinisa;
Nedendir bilmiyorum
Artık bana helal olan hasret ve hüzün
Ve şunuda söylemek isterim Mihrinisa
Gözlerini çok özledim

Rahmi HATIL