Yorgun bir gecenin şafak vakti
Gözlerini güneşe çevirmiş
Yüreğimde ki coşkun ışık şöleni
Belli ki bir devinim başladı
Ve Tanrı’nın ilahi sofrasında
Salt sevginin huzuruyla
Dudaklarımda bir şükür duası
Bozuyor sessizliği

Kendi ölçülerimde yargılıyorum kendimi
Gördüğüm:
Öyle artmış ki umudum
Topraktan fışkıran bitkiler gibi
Elemden gayrı bir şey olmadığı için
Küstüğüm hayat
Şimdi gülümsüyor bana
İlk kez ölümü arzulamıyorum

Dünün hüzünlerini bile unutup
Sevinçlerini yad etmek istiyorum
İnsanlar nasıl unutur sevmeleri. Yazık!
Uykusuz aşkların savaşçısı olmak bile ne güzel oysa
Tüm kötülükleri bir çırpıda ezmek
Sırf sevgiden oluşan bir dalgakıranla
Ve yelken açmak umuda

Saçlarım bembeyaz
Fakat öylesine genç ki kalbim
Dünyayı bozguna uğratacak kadar güçlüyüm
Birilerinin her gece yaktığı yıldızlar gibi ışıldıyorum gün güne
Düşünmez bile oldum artık, toprak ananın koynuna döneceğim anı
Ben de öyle bir şey var ki bu günlerde
Delikanlı gibiyim

Hani inkar etmiyorum yalnızlık düşkünü olduğumu
Ama bu defa başka
Geceler dul kalacak, kadehler bensiz
Tütün dumanı kirletmeyecek havayı
Yaban! Demeyeceğim kendime
Başı dik çıkacağım sokaklara
Ha bir de gözyaşları
Başka gözlerde akacaklar benim gözlerimden değil
Ve ilaç kutularına bakmayacağım hüzünlü hüzünlü

"Bir varmış, bir yokmuş" demeyeceğim bu aşka
Çünkü bu bir aşk masalı değil tekmili birden bir aşk hikayesi
Tesadüfen bir gün yalnızlıkla karşılaşırsam
Vefasızlık etmeyip tanıştıracağım ona sevdiğimi
Malum ya eski dost düşman olmaz...

Yazan Ve Seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN