1
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
1220
Okunma
Ben bu unutuşu kendi kalbimden tanıyorum
Hiç yaşanmamışçasına aşk içimde çürüyor
Ettiğim her yeminin bir günahı var
Bir daha yeşermeyen umutlar bedelini ödüyor
Ben bu yüzü aynamdan tanıyorum
Alnımda kuru dereyatakları
Başımı koyduğum yastıklarda çakıl taşları
Göz kuytularında mor şafaklar
Ben bu serzenişi bir martıya adıyorum
Teknemin göğsüne vuran dalgaya
Zaman; diyorum, ömrümün isimsiz şahidi
Zaman beni sensiz tamamlıyor
Ben bu suyu yalnız içiyorum
Ben bu köprüden yalnız geçiyorum
Biliyorum, o son vedanın ötesi var
Biliyorum, bütün bunların ötesinde bu unutuluş bekliyor
Cevap Yaz