Güvendiğim yüce dağı kar almış
Yaylası yıkılmış düzü kalmamış
Hangi çağda sevda çeken yar almış
Dön bak mazi olmuş izi kalmamış

Ferhat şirin için deldi bu dağı
Mecnun oldu bu çöllerin ortağı
Keşiş kızı Aslı yaktı ocağı
Kerem yanmış ama közü kalmamış

Görmedim hakkına rıza eyleyen
Nerde doğru insan doğru söyleyen
Ara ki bulasın halden anlayan
Taş kesmiş yürekler sızı kalmamış

Eskiden söz vardı desen hak idi
İtimat sonsuzdu güven çok idi
Senet’e sepet’e gerek yok idi
Doğrunun bir yerde sözü kalmamış

Şimdi babasına güvenmez oğul
Başımıza geldi bin türlü nağıl
Anladım bu zaman o zaman değil
Dimağım tat almaz haz’ı kalmamış

Ben eski zamanı özledim billâh
Tersine çevirse zamanı Allah
Ekmeğe hor baksan çarpardı vallah
Tutmuyor nedense tuzu kalmamış

Bende bir zamanlar çaka satardım
Külhanbeyi gibi nara atardım
Bezirgânlar paylar denkler tutardım
Mizani yorulmuş hızı kalmamış

Ozan Mizani (Taner Karataş)