Güneş batıyormuş onun şehrinde
Sana bir hal olmuş ben biliyorum
Çare ararmışsın gönül dehrinde
Arzular zül olmuş ben biliyorum

Gün batıktan sonra sararmış efkâr
Şiirim okurmuş, hoş bir şivekar
Işık olmayınca kaplarmış nevker
Arzular del’olmuş, ben biliyorum

Uyansam bakarım her sabah tan’a
Bendeki bu sevda sığar mı ân’a
Gurbet mi yazılmış, can’a, canan’a
Ufuklar kül olmuş ben biliyorum

Kara gecelere, sorarmış beni
Dağda, yücelerde, ararmış beni
Sessiz hecelerde, derermiş beni
Esinti, yel olmuş, ben biliyorum

Bulmak ümidiyle, gizli ilimde
Oba çadırında, halı, kilimde
Sevdam türkü oldu, gayrı dilimde
Vahalar; dil olmuş, ben biliyorum

Beni görüyormuş, gece, her yerde
Adımı gizlemiş, bir kalın perde
İlaç sensin diyor, gönlümde derde
Göz yaşı sel olmuş, ben biliyorum

Dokun dersin bana, kaç fersah yerden
Rüyalarda bile, kurtulmam terden
İlham mı alırsın, her gün seherden
Tan yeri gül olmuş ben biliyorum

Çaresizlik; kol geziyor, başında
Yâr arar imişsin, hayal, düşünde
Doğmak istermişsin anka kuşunda
Acı söz; bal olmuş, ben biliyorum

Sefa, cefa, tan yerine seslendin
Kendin ettin çile yağdı ıslandın
Güneş doğdu, sanmıyorum uslandın
O dilin; lâl olmuş, ben biliyorum

Sen bana; yazmadan, duramıyorsun
Sarmak istiyorsun, saramıyorsun
Görmek istiyorsun, göremiyorsun
Gözlerin; mil olmuş, ben biliyorum

Sesim çınlar olmuş, yollarda evde
Çekermi bu aşkı bilmem bu gövde
Bir tatlı sızıymış şu benim sevda
Niyazın fal olmuş, ben biliyorum

Alev alev sevdam düşünce tene
Duadır aşkımız, her yeni güne
Gönlümü almayı bir kere dene
Gülümde dal olmuş, ben biliyorum

Okusun yâr diye, mektubu salmış
İçini dökmüşte, pek memnun olmuş
Beni düşünmüş de, hafifce gülmüş
Gönlüne yol olmuş, ben biliyorum

Lüzumsuz; okudun, şiiri gördün
Tuna kıyısında, bir mola verdin
Sevdin de ne oldu, bu muydu derdin
Mevlâ’ya kul olmuş, ben biliyorum

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ