Allah öyle bahşetmiş, insan derler türüme
Bir bahçe duvarında taş da olabilirdim
Ayaklarım olmazdı, Rabb’im derdi "yürüme"
Nazlı bir çiçek olup kışta solabilirdim
Bunu bilip şükrümü yapıyorsam insanım
Beni yaratan Hakk’a tapıyorsam insanım

Bu toplumdan arınıp düşünürsem kendimi
Bilirim ki sonunda bir başıma kalırım
Destek veren olmazsa yıkamam ki bendimi
Önüm engel doluyken ben nasıl yol alırım?
Diye her dem kafamı yoruyorsam insanım
Dostlarımın hatrını soruyorsam insanım

Farklı olabirim maske takıp yüzüme
Gizleyip niyetimi herkesi kandırırım
El koyup başkasının bağındaki üzüme
Haramîlik etsem de mâsumu andırırım
Lâkin lokmamı helâl yutuyorsam insanım
İçimi dışımı bir tutuyorsam insanım

Bozarım niyetimi, şeytanla yapar akit
Saf bulduğum herkesi çarparım cin misâli
Görülsün diye namaz kılarım onbeş vakit!
Sonra hayâl ederim hurilerle visâli!
Böyle kurnazlıklara kaçmıyorsam insanım
Her gönüle bir yara açmıyorsam insanım

Velhasılı dosdoğru söylüyorsam sözümü
İyi amel işleyip kaçınıyorsam şerden
Kimsenin namusuna dikmiyorsam gözümü
Düşen birini tutup kaldırıyorsam yerden
Kendi yaramı kendim dağlıyorsam insanım
Başkaları için de ağlıyorsam insanım.

26ocakikibin14.

.