Çok aradım gözlerini bulamadım
Döndüm durdum saatlerce koridorlar şahidim
Bir an olsun düşürmedim gözlerini aynalardan ve gözlerimden
Ama gelmedin aradım durdum bulamadım
Şehla bakan gözlerini
Ne kadar yetim kaldım bilemezsin

Gece uyku girmedi gözlerime
Hep seni düşündüm saatlerce
Yatağımda hüzün hiç bırakmadı yakamı
Yüreğimde bir alev gibiydin
Kıvrandım kıvrandım yandım

Sabah bulutların hıçkırık sesleriyle uyandım
Onlarda dayanamadı gözlerinin hasretine
Ağladılar ve yağmurda yürüdüm bir mühlet
Ben de ağladım onlarla hem kederini kederim ettim
Hem gözlerini aradım sabah sokaklarda
Ağladım ağladım ama içime akıttım
Kimselere göstermedim gözyaşlarımı

Nasıl katlanırım bilmem
On beş gün ne kadar uzun ve kasvetli olacak
Daha ilk günde özledim seni
Bilmiyorum bu hasret nasıl dinecek

Şimdi Bakırköy’de bir banka yalnız başıma oturuyorum
Sanki yanımdasın
Ve bütün bunları gözlerine bakarak sana söylüyorum
Gözlerin nasılda parlıyor öyle mercan gibi
Yüzünde güller açıyor
Biliyormusun bütün kuşlar adını söylüyorlar burada
Bak gördün mü yine senden başka bir şey yok aklımda
Ve yine başka âlemlere aktım

İtiraf ediyorum
Yıllar sonra tekrar şiirlerle barıştım
Ama yine hüzün ve gam yüklü hepsi
Geçen yıllara rağmen hiç değişmemişler
Galiba bende hiç değişmemişim
Yine olmayacak işlerin peşinde koşuyorum
Biliyorum adam olmaz benim yüreğim
Aradığı belki de vuslat değil de hüsün
Belki de aşkın kendisine tutulmuşuzdur
Bilmiyorum neyim ne yapmaya çalışıyorum
Seçemiyorum

Ey güneşin bile kıskandığı
Uğruna dudaklarda şiirlerin savrulduğu
Ve şairlerin uğruna kalemleriyle cenk’e çıktığı
Mukaddes güzellik Mihrinisa
Gelsen ne olur
Tüm kederlerini ve hüzünlerini getir
Benim olsun hepsi
Al benden bütün mutluluklarımı
Bir an bile bırakmam ellerini
Ayırmam gözlerimi gözlerinden
Öylesine meftunum sana

Rahmi HATIL (25/01/2014)