0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1217
Okunma
Masum bir göz yaşı
Kötü ruhları vaftiz edebilir
Boğaza düğüm olan bir yutkunma
Sonsuz sükuneti getirebilir
İnsanoğlu herkesi terk edebilir
Yanında götürür bazı parçaları
Ne kadar alırsa, bir o kadar da bırakır
Evren böyle sağlar dengeyi
Param parça olduğunda
Çılgına döner, delirir kuduz it gibi
Ne yapacağını bilemez
Tüm benliğini yitirir
Topladığı tüm o parçaları, yap-bozla birleştirir
Artık başka biridir
Tanıyamaz kendini
En nefret ettiği kişi kendisidir artık
Tanrı bile istemez huzuruna
Karanlığın içinde kalmış ruhu
Göz yaşlarında atar çığlıkları
Elleri titrek ve ürkek
Dokunmaya çalışır yap-bozdan kalbine
5.0
100% (1)
