a ğ z ı m
gül kokuşlu bir fırtına
öncesi sessizlik
sizi gül kokacağım
açarken dudaklarım güllerin bağ(r)ında
dikenlerim canıma…

ben unuttum Berfo anneyi
tanımıyorum Berkin Elvan’ı
ve duymadım hiç Erdal Eren’i


ben doğmadım bu hayata hiç
yaşamadı ve yazmadı hayat beni
üstümden upuzun trenler geçmedi
vapurlar acı acı çalmadı
sirenlerini hiç mesela kulaklarımda
bilmedim çardak kuşlarını
görmedim begonvilleri


ben hiç ölmedim
her sabahın üçünde
içimden
kırmızı bir Cuma’rtesi geçmedi hiç mesela
annem ölmedi benim
şu anda bana b’akıyor


ben hiç leylak koklamadım
ölgün bir lila oluşum ondandır
martının ağzında simit
simitte susam olmadım
olmadım ben aranızda aslında
hep varmışım gibi yaptım
gibiydi yazdığım şiirler de zaten
şairliğim ağlamadı
duvarlarınıza bu yüzden


ben hiç Sarıkamış’ın
buzlu sularından içmedim
geçmedim İstanbul’un
çetrefil yollarından
kendimi
gitmediğim bir şehirde kaybetmedim


ben hiç gökyüzüne yağıp
ana avrat söver gibi
yeryüzünde bulut bulut gezmedim


birazdan gül açacağım sizi
d i k e n l e r i m c a n ı m a…











21.01.2014







...