Çok yoruyor
Ruhumu kanatan rüyalar
Hayallerimi kemiren düşler
Bekleyişler
Susuşlar,susuşlar,susuşlar
Sinemada yanda ki boş koltuğa hüzünlü bakışlar
Keşkelerin dile pelesenk olması
Ayrılık kokan mısralar
Öksüz bir çoğun anne feryadı
Bir kızın gözyaşlarında ki acı
Bir babada ki cinnetler
Ayrılık da ki şizofreni sancılar
Korkulu ölüm düşleri
Rüyada ki veda sayıklamaları
Yoruyor incitiyor kemiriyor ruhumu sanki

Yaşıyor insan her şeye çok şükür diyerek
Karanlıkları bir şekilde aydınlatıyor
Mum yakıyor,mumun eridiği gibi zaman eriyor
Nicesinin anne kucağında
Nicesinin yar kolunda
Nicesinin solunda eriyip bitiyor zaman

Ama her eriyen saniyede
Eksiliyor insan ve eksiliyor bir şeyler
Mesela insanlık biraz daha eksiliyor
Bir şeyler başlıyor derken her şey bitiyor aslında
Aslında her başlayan şey biraz gönül yorgunluğu

İnsan yağmur damlasından mutlu olmalı
Bir serçe ötüşünden
Bir martının gökyüzünde serenat yapmasından
Dinlenmeli insan
Denizin sahile dalga dalga vurmasında
Bir şiir bir kaç öykü
Mutlu edip dinlendirmeli gönülleri
Ve asıl o zaman demeli diyebilmeli çok şükür diye...

Yusuf Usuğ